Nasze wina

Często z największych i najważniejszych galerii oraz muzeów wyprowadza się zwiedzających. Jednak nie z powodu wszczynanych przez nich awantur czy też wnoszonych i konsumowanych naprędce napojów wyskokowych. W Luwrze nie ma tygodnia, żeby nie zdarzył się przypadek zasłabnięcia, czy też omdlenia. Nie wiem, czy istnieje fachowa nazwa tego zjawiska, ale jego powodem jest przebywanie w towarzystwie zapierających dech w piersi przedmiotów – obrazów, mebli, instrumentów muzycznych. I naturalnie poczucie przytłoczenia otaczającymi nas dobrami. Nie doświadczyłem tego uczucia nigdy, jednak degustacja zorganizowana przez APC w Muzeum Jana III Sobieskiego w Wilanowie była ku temu idealną okazją. Nie tylko z uwagi na samo miejsce wydarzenia, jednak również z uwagi na prezentowane wina. Pod jednym dachem zebrano wybitnych producentów i ich wina, których charakteryzowała różnorodność w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

Austriacki Malat z Kremstal zgromadził na swoim stoliku największą liczbę białych win tego wieczoru. Mocno cytrusowy Pinot Blanc Am Zaum 2012 oferował akcenty świeżych białych porzeczek w połączeniu z dobrą kwasowością. Wysoce kwasowy Gruner Veltliner Gottschelle 1 Kremstal Reserve 2010 nęcił łodygowymi nutami i słonawym finiszem. Rześki Riesling Silberbilch 1 2012 ze swoim świetnie zaznaczonym alkoholem, mnogością nut owoców egzotycznych i mineralnym finisze był jednym z bardziej interesujących win tego wydarzenia. I kto powiedział, że lato się skończyło? Całości dopełnił czysty Saint Laurent Reserve 2011 z masywnymi wiśniowymi aromatami, którego ładną zapowiedź podkopał nieco narzucający się alkohol.

Zenato z Veneto zaprezentował orzeźwiające Pinot Gris 2012 oraz masywnie mineralną Luganę 2012. Po jedynych białych propozycjach prezentowanych przez tego producenta przyszedł czas na czerwień. I to jaką! Świeżą Valpolicellę Superiore 2011, która jednak była nieco za młoda do picia. Nieco chropowate Cormi 2009 z charakterystycznymi ziołowymi akcentami, nieoczywistymi taninami oraz przejrzałymi akcentami. Chemiczna Corvina Cresasso 2007 wymagała sporo kręcenia kieliszkiem, żeby wydobyć z niej odświeżające aromaty. Ekstraktywne Ripasso Valpolicella Superiore 2010 wydało się jeszcze nieco wycofane, jednak nie sposób było mu odmówić soczystego owocu. I wreszcie Amarone Della Valpolicella Classico 2009, długie i wręcz balsamiczne wino ze świetnią równowagą i niemal do gryzienia.

Michele Chiarlo, wcześniej trafiający do kraju nad Wisłą za sprawą nieistniejącego już importera La Passion du Vin, nieśmiało próbuje odbudować swoją pozycję na rynku. Nie ma potrzeby do niepokoju, zwłaszcza z takimi winami jak niepoprawnie długie Barbera d’Asti Le Court Superiore Nizza 2010 ze sporą dawką nut owoców leśnych, ściółki z dobrą kwasowością. Nie ma powodu także do obaw z Barolo Tortoniano 2010, które, choć dopiero czteroletnie, oferuje mnóstwo tytoniowych akcentów i ponadprzeciętną kwasowość. Zdecydowanie nie ma powodu, aby kryć się z Barolo Cerequio 2009, które już teraz jest wybitne, świetna równowaga i dyskretne nuty fiołków sprawiają, iż na usta ciśnie się słowo „hedonistyczne”.

Zaprezentowano również trudne wina od Primosic, a w szczególności orange wine Ribolla di Oslavia Klin 2009, które swoją szczerością i klasycznym podejściem do Ribolli dosłownie mnie ujęło i stałem pustym kieliszkiem rejestrując coraz to nowe aromaty.

Wydarzenie nie cieszyło się sporym zainteresowaniem branży, a szkoda, gdyż warto, aby takie wina degustowała jak największa ilość osób. Na pewno przy drugiej tego typu imprezie organizatorzy powinni lepiej czuwać nad przebiegiem wydarzenia i odpowiednio wcześniej poinformować o miejscu i tematyce eventu.

tekst i foto:  Michał "WineMike" Misior