Nasze wina

Kiedy nieznane staje się znane? Kiedy poznajemy je bliżej, brzmi najbardziej oczywista odpowiedź, która wcale nie musi być ostateczna. W dobie importerów, którzy mają w swojej ofercie coraz więcej i więcej win, coraz więcej etykiet, apelacji, regionów do zapamiętania łatwo jest się pogubić. W ciągu ostatnich miesięcy szerszej publiczności znane stały się mikro-firmy, który importują wina z konkretnych winnic, parceli, czy też krajów.

Wojciech Morawski, właściciel firmy Atlantic, jednej z najbardziej rozpoznawalnych marek dessous, postanowił stworzyć miejsce z winem, które pozwoli winomanom sprawdzić, co w południowoafrykańskim winiarstwie piszczy. A dzieje się wiele.

O ile firm specjalizujących się w winach z konkretnego kraju jest niewiele (Atlantika, Adex, Skład Win Sokołowski) to znalezienie winiarni, gdzie byłyby wina tylko z RPA do niedawna na winiarskiej mapie stolicy graniczyło z cudem.

Na komentowanej degustacji szef South Wine, bo tak nazywa się nowy przybytek, przedstawił 5 win:
Na pierwszy ogień poszło Haute Cabriere Brut 2009; metoda klasyczna zwana jest tutaj MCC (Methode Cap Classique); w nosie spora owocowość, aromaty politury, bąbelki szybko się ulatniają.

Graham Beck Chardonnay 2010; „średnia wyższa półka”, orzeźwiająca kwasowość, dobrze wtopiona beczka, średnio długie. Wino szeroko znane w świecie z uwagi na dwie osoby – Baracka Obamę i Nelsona Mandelę. Bynajmniej nie są oni konsultantami winiarskimi w RPA! Pierwszy kieliszkiem tego wina uświetnił swoje zaprzysiężenie na prezydenta USA, drugi natomiast delektował się nim po otrzymaniu Pokojowej Nagrody Nobla.

Sumaridge Matirimus (White Blend) 2010; spory kupaż, mamy tutaj Sauv. Blanc, Semillion oraz beczkowane Chardonnay. Sporo nut suszonych grzybów, pojawiają się też leśne niuanse – kora, mech czy też ściółka.

Ziemią Caberneta nazywany jest maleńki obszar w Stellenbosh, na którym rosną grona, które później stają się Murratie Cabernet Sauvignon 2008; wciąż młode, mocno ekstraktywne, ale dobrze ułożone. W nosie tego wina bym się nie zakochał, ale usta to wynagradzają.

Saxenburg Shiraz 2009; sporo ciała, utrzymana harmonia pomiędzy kwasowością i słodyczą, w kieliszku niemal atramentowa czerń, zdecydowanie posiada drugie dno; do długiej dekantacji.

Walker Bay jest najmłodszym regionem winiarskim RPA. Pierwsze sadzonki pojawiły się tutaj dopiero pod koniec ubiegłego wieku. Czy po tak krótkim czasie można zrobić dobre wino? Odpowiedzi szukałem w HPF1855 Die Arnoldus 2007; Pancernik okazał się dość delikatny, ale zarazem aksamitny. Podobnie jak w przypadku Caba od Murratie – nos na pograniczu tragiczności, za to świetne, pełne usta.
Oprócz „wielkiej piątki” na osobnej degustacji można było zdegustować próbkę tego, co South Wine ma w zanadrzu.

Róż, tak bardzo modny i niezastąpiony każdego lata i w wersji południowej ma wiele do powiedzenia. (różowe musujące). Pierre Jourdan Brut produkowane metodą MCC jest świetną propozycją na upały; truskawkowo-malinowe ze świetnie zaznaczoną kwasowością można pić w nieskończoność. Brut Rose od Grahama Becka to jedno z lepszych musujących rose, jakie piłem w ciągu ostatniego roku; mało alkoholu zrekompensowane jest soczystym owocem i długim finiszem.

Z czerwonych zapadł w pamięć Cabernet Sauv 2008 od Thelema; jeszcze młode, nieuczesane z wierzgającą kwasowością, może do piwniczki na 2-3 lata?

Czy wina z segmentu upper middle class podbiją serca winomanów? Historia pokazała, że nie da się sprzedawać wyłącznie win 50 plus, że musi być w ofercie importera „osobna tania linia”. Co do mnie, to sądzę, że nie ma możliwości, żeby te wina nie odnalazły się na polskim rynku. Świeżość oferty jest zanadto nowa, niekonwencjonalna, wystająca poza ramy ogólnie przyjętej puli win z RPA. Nie ma drugiej takiej firmy na polskim rynku, która koncentrowałaby się tylko na winach z południowej Afryki i robiła to w takim stylu. Świeży powiew czy utwierdzenie w doskonałości i różnorodności tych win?

tekst i foto: Michał "WineMike" Misior