Bardzo mi się podoba obalanie mitów (winnych też). Nie lubię katalogowania, wrzucania w ramy - szczególnie w kwestiach odnoszących się tak bardzo do sfery życia opartej na przyjemności - wszelkie ramy w tym miejscu są delikatnie rzecz ujmując nie na miejscu. Jestem zwolenniczką szkoły awangardowej (w końcu wychowalam się w kulturze rockowo-punkowej) więc piję wino takie jakie lubię do tego co lubię i do tego z tymi co lubię:)

Nie do końca się zgodzę, ponieważ np łączenie win z potrawami oparte jest na filarach naukowych. Oczywiście nikt wzorów chemicznych nie będzie przy zestawianiu win z potrawami kreślił, należy tylko pamiętać o pewnych podstawowych zasadach (vide - łączenie garbnikowych czerwonych z rybami, czy kwasowych z ostrymi przyprawami).

Zgadzam się i z Pawłem i z Rioją. W książce "Sommelier" Tomasza Prange-Barczyńskiego jest cytat "Jeśli ktoś do śledzia w śmietanie pije merlota jest to jego wybór i należy go uszanować pod warunkiem, że nie zmusza do niego innych".

zgadzam się

No bez przesady, nie uskuteczniam takich mieszanek:) chodzi mi o to żeby nie trzymać się sztywno utartych zasad - szczególnie że czasem temperatura i pora roku powoduje konieczność zmiany pomysłu na wino, które zamierzamy podać do kolacji. A do pierogów ruskich serwuję kefir:)

Warto jednak pamiętać że:

oliwa, tłuszcz z mięsa i sól lubią się z kwasowymi winami
kapsaicyna powodująca ostrość i palenie w ustach kwasowości nie lubi
ryby i tłuszcz rybi nie znoszą wysokiego poziomu garbników
śmietana i masło lubią się z kremowymi białymi o niższej kwasowości
cukier lubi cukier

Najlepsze efekty uzyskujemy gdy wino nie przesłania potrawy, a potrawa wina. Więc zestawiając szukamy balansu lub uzupełnienia i stworzenia dzięki połączeniu nowego, pozytywnego wrażenia smakowego.
Trzymając się tych i kilku innych zasad, eksperymentując i bawiąc się smakami można mieć masę frajdy