|
Pochodzenie
Istnieją teorie, wedle których szczep Sangiovese uprawiany był już przez Etrusków na terenach dzisiejszej Toskanii. Jednak w formie pisanej zachowały się dokumenty z XVIII wieku w których użyto nazwy Sangiovese po raz pierwszy. Dosłowne tłumaczenie nazwy odmiany oznacza krew Jowisza (łacińskie sangius Jovis). Zgodnie z legendą nazwa ta została stworzona przez mnichów z gminy Santarcangelo di Romagna, która obecnie jest prowincją w Rimini w regionie Emilia-Romagna w środkowo-zachodnej części Włoch. Autorem dokumentu z 1590 roku zawierającego nazwę Sangiogheto jest niejaki Giovanvettorio Soderiniego (używający również pseudonimu Ciriegiulo). Nie jest to jednak jednoznaczne wskazanie na tożsamość Sangiovese i Sangiogheto, co nie przeszkadza na przyjmowanie, iż mowa o flagowym szczepie Toskanii. W 1738 roku Cosmo Trici opisał wina oparte na Sangiovese, iż są one doskonałe, gdy doda się do nich odrobinę innych odmian, jednak nieznośnie kwasowe, kiedy winiarz użyje wyłącznie Sangiovese. W 1883 roku włoski pisarz Giovanni Cosimo Villifranchi potwierdził, iż „przyprawienie” Sangiovese innymi szczepami działa tylko na jego korzyść. Bettino Ricasoli, winemaker i polityk, wprowadził małą rewolucję, kiedy do Sangiovese zaczął dodawać Canaiolo. Rozkwit popularności Chianti, Brunello di Montalcino i Vino Nobile di Montepulciano przypadł na okres XIX i początków XX wieku. W latach siedemdziesiątych wielu toskańskich winiarzy wprowadziło do produkcji win nowe beczki oraz nową modę kupażowania włoskich szczepów z międzynarodowymi odmianami. Inni poszli jeszcze dalej – skupili się wyłącznie na odmianach nie-włoskich, co początkowo uważano za fanaberię. Wina te określa się mianem „Supertoskany”. Badania DNA wykazały, iż chluba Toskanii wywodzi się ze szczepów Ciliegiolo (stara toskańska odmiana) i Calabrese montenuovo (zapomniany szczep z Kalabrii).
Charakterystyka
Sangiovese należy do niewielu szczepów, które potrafią dawać tak zgoła odmienne od siebie wina. Nie ma dwóch identycznych Chianti, jak i Brunello di Montalcino, a znalezienie podobnych win z obu tych apelacji wydaje się złudne. Grona wykazują tendencję do charakterystycznej wysokiej kwasowości oraz umiarkowanych garbników. Niczym sól do potrawy, tak inne szczepy dodane do Sangiovese potrafią diametralnie zmienić jego charakter. Cabernet Sauvignon sprawi, iż dominować będzie owoc, natomiast Merlot nieco je ugładzi. Często w Sangiovese pojawiają się nuty wiśni, fiołków, ziołowe, herbaciane.
Uprawy
Głównie Włochy (Toskania) oraz Emilia-Romagna, Francja (Langwedocja i Korsyka), Grecja (Drama, Wschodnia Macedonia i Tracja), Izrael, Malta, Turcja, Szwajcaria, USA (Napa Valley, Sonoma County, San Luis Obispo, Santa Barbara, Sierra Foothills, Yakima Valley, Walla Walla, Naches Heights, Argentyna (Mendoza, La Rioja i San Juan), Brazylia, Chile, Meksyk oraz Australia.
Z czym łączyć?
Sangiovese jest bardzo użyteczne w gastronomii. Dobrze odnajduje się w towarzystwie sosów na bazie pomidorów, pieczeni czy też pieczonych kurczaków. Warto również spróbować go do gęstych zup jak Ribollita.
Sangiovese niejedno ma imię..
Brunelletto Brunello, Brunello Di Montalcino, Cacchiano, Calabrese, Cardisco, Chiantino, Cordisio, Corinto neroDolcetto Precoce, Ingannacane, Lambrusco Mendoza, Liliano, Maglioppa, Montepulciano, Morellino, Morellone, Negrello, Negretta, Nerello, Nerello Campotu, Nerino, Niella, Nielluccia, Nielluccio, Pigniuolo Rosso, Pignolo, Plant Romain, Primaticcio, Prugnolo, Prugnolo Dolce, Prugnolo Di Montepulciano, Prugnolo Gentile, Prugnolo Gentile Di Montepulciano, Puttanella, Riminese, Rosso di Montalcino, San Gioveto, San Zoveto, Sancivetro, Sangineto, Sangiogheto, Sangiovese Dal Cannello Lungo, Sangiovese Di Lamole, Sangiovese Di Romagna, Sangiovese Dolce, Sangiovese Gentile, Sangiovese Grosso, Sangiovese Nostrano, Sangiovese Piccolo, Sangiovese Toscano, Sangioveto, Sangioveto Dell'Elba, Sangioveto Dolce, Sangioveto Grosso, Sangioveto Montanino, Sanvincetro, Sanzoveto, Tabernello, Tignolo, Tipsa, Toustain, Tuccanese, Uva Abruzzi, Uva Tosca, Uvetta, Uva brunella, Uva Canina, Vigna del Conte oraz Vigna Maggio.
tekst: Michał "WineMike" Misior
źródła:
"Encyklopedia win" Hugh Johnson i Jancis Robinson
"Sommelier" Tomasz Prange-Barczyński
foto:
SerafinaSeattle
Anuva Wines
|
