Nasze wina

Kiedy myślimy o wielkich domach szampańskich, nazwy Veuve Clicquot, Pommery, Bollinger, Roederer i Perrier same przychodzą do głowy. Wspaniałe wytwórnie szampana, które noszą nazwiska słynnych Szampańskich Wdów. 

Pierwsza z nich, możliwe że najsłynniejsza, to Barbe-Nicole Clicquot Ponsardin. To na jej cześć najwykwintniejszy szampan firmy Veuve Clicquot (również noszącej jej imię) został nazwany "La Grande Dame". Kiedy owdowiała miała 27 lat, malutką córeczkę i żadnego doświadczenia. Jednak chętnie przejęła kontrolę nad firmą i obie, wdowa i firma, świetnie na tym wyszły. Wycinając dziury w stole kuchennym dała początek metodzie zwanej remuage, która pozwala na usunięcie osadu z szampana.

Wdowa numer dwa z La Grande Dame nie zgadzała się w jednej podstawowej kwestii – szampan powinien być wytrawny, a nie słodki. Jeanne Louise Aleksandra Melin, po mężu Pommery, w 1858 roku przejęła wytwórnię win Pommery. Miała 39 lat i dwójkę małych dzieci na utrzymaniu. Zbudowała ekscentryczne budynki, imponujące piwnice i wprowadziła na rynek wytrawny szampan – brut, przysmak Anglików w XIX wieku. Raczkującą wytwórnię win przekształciła w jeden z najlepszych domów szampańskich świata.

Mathilde Emile Laurent-Perrier przejęła firmę Laurent-Perrier, którą prowadziła przez 38 lat. Zmarła bezpotomnie, a firma popadła w tarapaty. Veuve Laurent-Perrier był na granicy bankructwa, wyposażenie było nędzne, a zapasy szampana kompletnie wyczerpane. Właśnie wtedy, w 1938 roku, kupiła ją i uratowała kolejna wdowa – Marie-Louise de Nonancourt. Owdowiała w czasie I wojny światowej, opuściła rodzinną firmę, Lanson Père et Fils, jeden z najstarszych i najsłynniejszych wówczas domów szampańskich, by kupić podupadający dom Laurent Perrier. Właśnie wtedy Hitler wkroczył do Czechosłowacji. Przelała cała energię w stworzenie firmy, którą jej trzech synów będzie mogło rozwijać. Od początku wierzyła, że przedsięwzięcie będzie sukcesem i... miała rację. 

W 1932, w niezwykle trudnym dla firmy okresie, umarł Léon Olry-Roederer mąż Camille Olry-Roederer. Madame Camille Olry-Roederer nie tylko przejęła szampański interes, ale również rodzinną stadninę koni wyścigowych. Obie utrzymała na powierzchni w czasie depresji i wojny.  Wypromowała też Cristal, chlubę domu szmapńskiego Roederer. Madame Olry-Roederer szybko zasłynęła z dobrego zarządzania, miała bowiem doskonały zmysł handlowy. Zarządzała firmą przez 42 lata. Znana była z ekstrawaganckiego stylu życia, lubiła ubierać się po męsku, a na ręku nosiła takiż zegarek. Zmarła w 1975 roku.

I Madame Lily Bollinger, która przez 30 lat (1941–1971) prowadziła legendarny dom szampański w Aÿ. Firmę przejęła w 1941roku, w czasie niezbyt sprzyjającym szampanom. Bollingerowie robili szampana od 1829 roku, od 1884 roku cieszyli się tytułem liweranta brytyjskiego dworu królewskiego. Madame Bollinger przeprowadziła winiarnię przez trudne lata wojny, wprowadziła ją także w epokę nowoczesności i podwoiła produkcję. To m.in. dzięki jej działaniom w 1973 r. James Bond zamienił Dom Pérignon na Bollingera, a ulubiony gatunek szampana agenta Jej Królewskiej Mości, R.D. (Recemment Dégorgé) z tego właśnie rocznika, serwowany był na ślubie księcia Karola z Lady Di.

Katarzyna

Źródła: